Messor barbarus (Królowa plus 10-20 robotnic)

Mrówki z danego gatunku są naszym hitem sprzedażowym głównie z powodu ciekawej budowy oraz stosunkowo łatwej hodowli.

Opis gatunkowy Messor barbarus (Mrówka żniwiarka):

• Gatunek:  Messor barbarus
• Rozmiar: królowa: 13 - 16 mm,  robotnice: 3 - 14 mm.
• Ubarwienie: czarno/brązowe, lekko połyskujące.
• Występowanie: Europa Południowa.
• Odżywianie w naturze:  owady oraz nasiona.
• Odżywianie w war. domowych: owady oraz nasiona np. len, trawa, mak, słonecznik.
• Hibernacja: tak
• Temperatura: 20 - 28⁰C
• Gniazdowanie: tereny nasłonecznione, pozbawione wilgoci.
• Trudność: łatwy.
• Polecany typ formikarium ( nie wchodzi w skład tej oferty): betonowe (Herkules), gniazda i formikaria akrylowe , formikarium "Lubi"

Mrówki Messor barbarus są ciekawe w obserwacji ponieważ istnieje u nich podział kastowy (królowa, samiec, robotnice: piastunki, zbieraczki, żołnierze)

Są stosunkowo duże, jeżeli np porównywać je z Lasius niger.

Nie są wymagające- ich podstawowy pokarm to zestaw ziaren + białko ( np. mącznik młynarek, drewnojad, świerszcz kubański) Pokarmy białkowe podajemy uśmiercone, nie organizujemy bitew pomiędzy owadami.

PORADA HODOWLANA:

W wypadku zakupu niewielkich koloni, zalecamy podhodować mrówki w probówce do ilości 12-15 robotnic  przed wypuszczeniem do formikarium. W przeciwnym wypadku mrówki mogą czuć się zagubione i kolonia będzie rozwijać się wolniej.

Zapraszam do oglądnięcia filmiku:

https://youtu.be/EdDuxhKbx3U

https://www.youtube.com/shorts/glUq_FBzmlM

Te mrówki nie są rodzimymi polskimi mrówkami, a więc nie można  ich uwolnić do środowiska naturalnego w Polsce. Jeżeli tak się zdarzy, że nie zechcesz ich zatrzymać prosimy o kontakt z  z firmą AntCenter w celu ich przekazania.

Ciekawe fakty o Messor barbarus

Messor barbarus- dlaczego warto rozpocząć hodowlę od tego gatunku?

• Często nas pytacie o gatunek łatwy w hodowli dla osób zaczynających przygodę z mrówkami. Tak, to jeden z łatwiejszych w hodowli gatunków mrówek
• Są również dosyć odporne na choroby, jeżeli regularnie sprzątasz arenę.
• Są ciekawe w obserwacji, ponieważ charakteryzują się podziałem kastowym.
• Ich dieta w 90% to nasiona, nawet takie jakie posiadasz w kuchennej szafce. Nasiona przechowują w komorach gniazd.
• Możesz ich nie zimować, jeżeli nie masz na to sprzyjających warunków.
• To jedne z większych Europejskich mrówek.
• Nie są agresywne.

Czym wyróżnia się królowa mrówek Messor barbarus?

• Taka królowa zazwyczaj pochodzi z krajów Europy Południowej- Hiszpanii, Chorwacji, Grecji, Włoch. Jeżeli masz trochę szczęścia i będziesz w tamtych krajach na wakacjach w okresie rójek może samodzielnie złapiesz królową.
• Ma ładne czarno-brązowe ubarwienie
• Jest niemała- ma 14- 16mm
• Dosyć długo może żyć- w naturze do 20 lat, w warunkach sztucznych wg naszych obserwacji- do 7 lat
• Tworzy kolonie monoginiczne, co oznacza, że jest jedna Królowa w kolonii, co również oznacza, że Królowa jest najważniejszym osobnikiem w mrówczej kolonii.
• Posiadała skrzydła, króre utraciła po locie godowym
• Została zaplemniona w trakcie lotu godowego na wiele lat, do końca swojego życia- to ona zapewnia więc wzrost swojej kolonii i jej przetrwanie
• Rola Królowej mrówej jest głównie rozrodcza. Na początku wychowuje pierwsze potomstwo samotnie, w sposób klasztorny. W tym czasie nie można jej karmić. Później rolę opiekunek przejmują inne mrówki-robotnice.
• Królowa mrówek posiada ogromny zapas- milony plemników w tzw. speramtece. Plemniki zgromadziła podczas lotu godowego- Wtedy kopulowała z kilkoma samcami. Co jakiś czas wypuszcza plemniki i komórki jajowe. Dochodzi do zapłodnienia i składania jaj. Z niezapłodnionych jaj powstaną samce, z zapłodnionych- robotnice

Gniazdowanie mrówek żniwiarek- naturalne warunki a hodowla domowa

Mrówki żniawiarki w naturze gniazdują w twardych skalistych podłożach, dlatego najbardziej polecane są dla tego gatunku formikaria akrylowe, betonowe lub z gipsu. Takie formikaria będą długo służyć hodowcy mrówek. Z doświadczenia jednak wiemy, że niektórzy hodowcy chcą widzieć proces zniszczenia gniazda- wtedy wybierają gniazda korkowe. Widać wtedy wygryzione przez mrówki korytarze o nieregularnym kształcie. Zastępcze gniazdo korkowe można wtedy dokupić w AntCenter.

Wzrost kolonii Messor barbarus-od Królowej mrówek do rozwiniętej społeczności

Jak już wcześniej pisaliśmy, zaplemniona Królowa składa jajka.

Jajo to pierwsze stadium rozwoju mrówki. Takie jajko stopniowo się powiększa. Na początku są bardzo, bardzo malutkie, królowa się nimi czule opiekuje- liże je. Takie stadium trwa od 10-15 dni.

Larwa- to kolejne stadium rozwoju żniwiarek. Larwa powiększa się, widać, że zmienia się jej forma i kolor, jeszcze nie widać, że z tego będzie mrówka, raczej jakiś robal. Trwa to 10-20 dni.

Poczwarka- tutaj transformacja jest najbardziej widoczna gołym okiem, larwa zmienia się dorosłego osobnika. Ten okres trwa również od 10-25 dni

Imago- to dorosły osobnik, na początku jest bardziej przezroczysty, później nabiera kolorów, ciemnieje.

Cały ten proces może trwać od 30 do 50 – wszystko zależy od temperatury, wilgotności, dostępności białka. Dlatego w domowej hodowli mrówek, niesamowicie ważnym czynnikiem jest kontrola temperatury i wilgotności przy pomocy termometru-higrometru.

Rozwinięta społeczność Mrówek Messor barbarus będzie zawierać również rozwinięte inne formy- oprócz drobnych robotnic, opiekunek, będą w niej mrówki zwiadowcy, mrówki żołnierze, sprzątacze. Z czasem pojawią się księżne i trutnie (ze skrzydłami). Kolonia może liczyć tysiące mrówek.

Ciekawostki o Messor barbarus-niezwykłe zachowania i adaptacje

• Mrówki te gromadzą nasiona w komorach gniazda, hodowca je podaje na arenę formikarium, natomiast mrówki skrzętnie je przenoszą do komór. Nie należy ich podawać za dużo, aby się nie zepsuły. Podajemy kolejne, po przerobieniu przez mrówki poprzedniej porcji.
• „Mrówczy śmietniczek”- Messory wynoszą padnięte mrówki oraz śmieci po nasionach lub zwierzęcym białku na arenę. Tworzą takie kopczyki śmieci.
• Mrówczy chleb- to pożywienie produkowane przez mrówki. Powstaje w wyniku zmielenia nasion przy pomocy dużych mrówkowych żuwaczek i substancji trawiennej zawartej w ślinie mrówek- amylazy. Skrobia z nasion przekształcana jest w cukier. Taki mrówczy chleb może być przekazywany w wyniku trofalaksji z ust do ust. Proces ten opisaliśmy tutaj-żuwaczki u mrówek oraz tutaj-trofalaksja wśród mrówek
• Jeśli królowa kolonii umrze, jej ciało zostaje wykorzystane przez pozostałe mrówki jako cenne źródło białka. Często można wtedy zaobserwować, że została przepołowiona. Po intensywnym okresie reprodukcji jej życie dobiega końca, a ostatecznie staje się pożywieniem dla innych członków kolonii. Jest to naturalny proces występujący w przyrodzie, odzwierciedlający zasadę recyklingu materii i energii, która jest nieodłącznym elementem funkcjonowania ekosystemów. W świecie przyrody każdy organizm, nawet po śmierci, odgrywa istotną rolę w podtrzymaniu życia. W przypadku mrówek śmierć królowej nie jest końcem, lecz etapem, w którym energia zawarta w jej ciele jest odzyskiwana i wykorzystywana przez pozostałe osobniki. Takie mechanizmy umożliwiają ciągły obieg materii – białka i innych składników odżywczych – co wpływa na równowagę i stabilność całego systemu. Proces ten doskonale ilustruje współzależność wszystkich elementów środowiska, gdzie nawet śmierć jednego organizmu przyczynia się do życia i rozwoju innych.
• Mrówki żniwiarki charakteryzują się podziałem kastowym, jeżeli zaczynasz przygodę z mrówkami- to właśnie na tym gatunku najlepiej widać tą kastowość.

Oznacza ona 3 główne rodzaje osobników: Królowa, robotnice, trutnie (męskie osobniki). W obrębie robotnic są różnice w budowie (mówi się o polimorficzności), dlatego są tu:

Mniejsze robotnice, które zajmują się pracami wewnątrz gniazda, takimi jak opieka nad potomstwem, pielęgnacja larw oraz sprzatanie gniazda. Ich mniejsze rozmiary i zręczność pozwalają na precyzyjne wykonywanie drobnych zadań.

Większe robotnice (tzw. żołnierze), które pełnią głównie funkcje obronne. Charakteryzują się bardziej muskularną budową, większymi głowami i silnymi szczękami, co umożliwia im skuteczną obronę kolonii przed drapieżnikami oraz konkurentami, a także udział w przetwarzaniu i transporcie nasion – głównego pokarmu Messorów.